Köln, im März 2025. Aus Anlass der Diskussion in den europäischen Organen über Aufbau einer europäischen Sicherheitsarchitektur, hat die DHW einen Appell an die Staatsministerin im Auswärtigen Amt, Katja Keul, und die Vorsitzenden des Ausschusses für Auswärtige Angelegenheiten (David McAllister, MdEP) und Verteidigung (Dr. Marie-Agnes Strack-Zimmermann, MdEP) des Europäischen Parlamentes gerichtet und gewarnt, die Türkei an einer zukünftigen europäischen Sicherheitsarchitektur zu beteiligen. Darüber hinaus muss die Europäische Union ganz genau überlegen, welche Waffen sie an die Türkei überhaupt verkaufen sollte. Hier der Text des Appells:
Κολωνία, Μάρτιος 2025: Με την ευκαιρία της συζήτησης στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα για την ανάπτυξη μιας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας, ο Γερμανοελληνικός Επιχειρηματικός Σύνδεσμος DHW απέστειλε έκκληση στην υφυπουργό Εξωτερικών του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Εξωτερικών Katja Keul και στους προέδρους των επιτροπών Εξωτερικών Υποθέσεων (David McAllister, ευρωβουλευτής) και Άμυνας (Dr. Marie–Agnes Strack–Zimmermann, ευρωβουλευτής) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, προειδοποιώντας τους για τυχόν εμπλοκή της Τουρκίας σε μια μελλοντική ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να εξετάσει πολύ προσεκτικά αν και ποιά όπλα θα πρέπει να πουλήσει στην Τουρκία. Ακολουθεί το κείμενο της έκκλησης:
DHW: Keine europäischen Waffenverkäufe an die Türkei!
Im Namen der Deutsch-Hellenischen Wirtschaftsvereinigung (DHW) möchten wir unsere tiefe Besorgnis über die aktuellen Berichte zur geplanten Lieferung von Eurofighter-Kampfflugzeugen sowie Meteor-Luft-Luft-Raketen an die Türkei zum Ausdruck bringen. Solche Waffenverkäufe werden gravierende sicherheitspolitische und geopolitische Folgen für die Stabilität Europas und insbesondere des östlichen Mittelmeerraums nach sich ziehen.
Laut verschiedenen Quellen hat Frankreich zugestimmt, der Türkei MBDA Meteor-Raketen für den geplanten und laut türkischen Medien von Deutschland genehmigten Kauf von Eurofighter Typhoon-Kampfflugzeugen zu liefern. Diese hochmodernen Waffen würden die türkischen Luftstreitkräfte erheblich stärken und ein strategisches Ungleichgewicht in einer ohnehin fragilen Region schaffen. Griechenland, als EU- und NATO-Mitglied, hat bereits seinen scharfen Widerstand gegen diesen Waffendeal artikuliert, da eine Aufrüstung der Türkei mit europäischen Hochtechnologiewaffen die Spannungen in der Ägäis und die Bedrohung gegenüber EU-Mitgliedern und EU-Partnern im östlichen Mittelmeer weiter eskalieren würden.
Die Türkei hat in den vergangenen Jahren wiederholt internationales Recht und europäische Vereinbarungen (Ankara-Protokoll z.B.) missachtet, sei es durch militärische Provokationen in der Ägäis, die Umgehung von EU-Sanktionen, die inzwischen 50jährige Besetzung europäischen Bodens auf Zypern oder durch ihre wachsende Nähe zu Russland (u.a. Kauf der S-400-Raketen). Die Frage muss daher erlaubt sein: Welche sicherheitspolitischen Interessen verfolgt Europa, wenn es ein Land weiter aufrüstet, das wiederholt seine Unberechenbarkeit und seine Distanz zu westlichen Werten so augenscheinlich demonstriert?
Neben den unmittelbaren Folgen für die Sicherheitsarchitektur in der Region ist auch die Glaubwürdigkeit von EU und NATO in Gefahr. Eine solche Aufrüstung der Türkei könnte die griechisch-französische Verteidigungskooperation untergraben und Misstrauen zwischen NATO-Verbündeten weiter vertiefen. Langfristig könnte dies sogar dazu führen, dass sich europäische Staaten gezwungen sehen, eigene militärische Gegenmaßnahmen zu ergreifen, was wiederum zu einer Aufrüstungsspirale in der Region führen könnte – mit unabsehbaren Folgen für die europäische Sicherheitspolitik.
Die Politik der Türkei in den letzten Jahren und ihre Haltung gegenüber den EU-Staaten Griechenland und Zypern sowie nach den Ereignissen in Nordafrika und den Kaukasus, den arabischen Frühling, der russischen Aggression gegenüber der Ukraine und jetzt der islamistisch-terroristischen Expansion in Syrien sind Gründe genug, die Türkei nicht als zuverlässigen Partner Europas einzustufen. Die Türkei kann und darf nicht Teil einer zukünftigen europäischen Sicherheitsarchitektur sein.
Angesichts der Ereignisse der letzten Tage um die Verhaftung des Istanbuler Oberbürgermeisters und weiterer knapp 200 Personen, die staatliche Einmischung in Angelegenheiten der Parteien (Gefahr der Einsetzung eines Zwangsverwalters in der CHP-Oppositionspartei) sowie die dramatische Missachtung rechtsstaatlicher Regeln ist die Türkei nunmehr eindeutig eine Autokratie. Wir wagen zu behaupten, dass das Verhalten Präsident Erdogans die Folge eines sehr laschen und toleranten Umgangs der EU und vieler westeuropäischer Länder mit der Türkei ist. Das griechische und das zyprische Volk wissen aus der Geschichte ganz genau, wie die türkische politische Elite solche Situationen ausnutzt, um das Volk abzulenken und zu manipulieren: sie führen entweder militärische Aktionen gegen ihre Nachbarn oder Pogrome gegen ethnische oder religiöse Minderheiten im Land (Istanbuler Pogrom 1955, Maßnahmen gegen die Kurden, etc.) durch.
Wir fordern daher eine klare Positionierung der EU und des Europäischen Parlaments zu diesem Thema. Insbesondere bitten wir Sie um eine Stellungnahme, wie die geplanten Waffenverkäufe mit den langfristigen europäischen Sicherheitsinteressen in Einklang gebracht werden sollen und welche Maßnahmen die EU ergreifen kann, um ein strategisches Ungleichgewicht in der Region zu verhindern.
DHW: Όχι πωλήσεις ευρωπαϊκών όπλων στην Τουρκία!
Εκ μέρους του Γερμανοελληνικού Συνδέσμου Επιχειρήσεων (DHW), εκφράζουμε τη βαθιά ανησυχία μας για τις τρέχουσες αναφορές σχετικά με τη σχεδιαζόμενη παράδοση πολεμικών αεροσκαφών Eurofighter και πυραύλων αέρος-αέρος Meteor στην Τουρκία. Τέτοιες πωλήσεις όπλων θα έχουν σοβαρές συνέπειες σε θέματα ασφάλειας και γεωπολιτικής για τη σταθερότητα της Ευρώπης και ιδιαίτερα της Ανατολικής Μεσογείου.
Σύμφωνα με διάφορες πηγές, η Γαλλία συμφώνησε να προμηθεύσει την Τουρκία με πυραύλους MBDA Meteor για τη σχεδιαζόμενη αγορά μαχητικών αεροσκαφών Eurofighter-Typhoon που σύμφωνα με τουρκικές πηγές έχει εγκριθεί από τη Γερμανία. Αυτά τα υπερσύγχρονα όπλα θα ενισχύσουν σημαντικά την τουρκική πολεμική αεροπορία και θα δημιουργήσουν μια στρατηγική ανισορροπία σε μια ήδη εύθραυστη περιοχή. Η Ελλάδα, ως μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, έχει ήδη εκφράσει την έντονη αντίθεσή της σε αυτή την συμφωνία όπλων, καθώς ο εξοπλισμός της Τουρκίας με ευρωπαϊκά όπλα υψηλής τεχνολογίας θα κλιμακώσει περαιτέρω τις εντάσεις στο Αιγαίο και την απειλή για τα μέλη της ΕΕ και τους εταίρους της ΕΕ στην Ανατολική Μεσόγειο.
Τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία έχει επανειλημμένα αγνοήσει το διεθνές δίκαιο και τις ευρωπαϊκές συμφωνίες (π.χ. το Πρωτόκολλο της Άγκυρας), είτε μέσω στρατιωτικών προκλήσεων στο Αιγαίο, είτε μέσω της καταστρατήγησης των κυρώσεων της ΕΕ, είτε μέσω της 50ετούς κατοχής ευρωπαϊκού εδάφους στην Κύπρο, είτε μέσω της αυξανόμενης προσέγγισής της με τη Ρωσία (συμπεριλαμβανομένης της αγοράς των πυραύλων S-400). Συνεπώς, το ερώτημα πρέπει να επιτραπεί: Ποιά συμφέροντα πολιτικής ασφάλειας επιδιώκει η Ευρώπη όταν συνεχίζει να εξοπλίζει μια χώρα που επανειλημμένα αποδεικνύει τόσο εμφανώς την απρόβλεπτη συμπεριφορά της και την απομάκρυνσή της από τις δυτικές αξίες;
Εκτός από τις άμεσες συνέπειες για την αρχιτεκτονική ασφαλείας στην περιοχή, κινδυνεύει επίσης η αξιοπιστία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Ο εξοπλισμός της Τουρκίας με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να υπονομεύσει την ελληνογαλλική αμυντική συνεργασία και να βαθύνει περαιτέρω τη δυσπιστία μεταξύ των συμμάχων του ΝΑΤΟ. Μακροπρόθεσμα, αυτό θα μπορούσε ακόμη και να οδηγήσει τα ευρωπαϊκά κράτη να αναγκαστούν να λάβουν τα δικά τους στρατιωτικά αντίμετρα, γεγονός που με τη σειρά του θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση των εξοπλισμών στην περιοχή – με απρόβλεπτες συνέπειες για την ευρωπαϊκή πολιτική ασφαλείας.
Η πολιτική της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια και η στάση της απέναντι στα κράτη μέλη της ΕΕ, την Ελλάδα και την Κύπρο, όπως και μετά από τα γεγονότα στη Βόρεια Αφρική και τον Καύκασο, την Αραβική Άνοιξη, την ρωσική επιθετικότητα προς την Ουκρανία και τώρα την ισλαμιστική-τρομοκρατική επέκταση στη Συρία, είναι αρκετοί λόγοι για να μην κατηγοριοποιηθεί η Τουρκία ως αξιόπιστος εταίρος για την Ευρώπη. Η Τουρκία δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελέσει μέρος μιας μελλοντικής ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας.
Λαμβάνοντας υπόψη τα γεγονότα των τελευταίων ημερών γύρω από τη σύλληψη του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης και σχεδόν 200 άλλων ατόμων, την κρατική παρέμβαση στις υποθέσεις των πολιτικών κομμάτων (κίνδυνος διορισμού αναγκαστικού διαχειριστή στο κόμμα της αντιπολίτευσης CHP) και τη δραματική περιφρόνηση του κράτους δικαίου, η Τουρκία είναι πλέον ξεκάθαρα μια απολυταρχία. Τολμούμε να πούμε ότι η συμπεριφορά του προέδρου Ερντογάν είναι το αποτέλεσμα μιας πολύ χαλαρής και ανεκτικής προσέγγισης της Τουρκίας από την ΕΕ και πολλές χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Ο ελληνικός και ο κυπριακός λαός γνωρίζουν πολύ καλά από την ιστορία πώς η τουρκική πολιτική ελίτ εκμεταλλεύεται τέτοιες καταστάσεις για να αποσπάσει την προσοχή και να χειραγωγήσει το λαό: είτε διεξάγουν εχθρικές ενέργειες εναντίον των γειτόνων τους είτε πογκρόμ εναντίον εθνικών ή θρησκευτικών μειονοτήτων στη χώρα (πογκρόμ Κωνσταντινούπολης 1955, ενέργειες κατά Αρμενίων και Κούρδων, κ.λπ.).
Ως εκ τούτου, καλούμε την ΕΕ και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να λάβουν σαφή θέση για το θέμα αυτό. Ειδικότερα, σας ζητάμε να δηλώσετε πώς οι σχεδιαζόμενες πωλήσεις όπλων θα εναρμονιστούν με τα μακροπρόθεσμα ευρωπαϊκά συμφέροντα ασφαλείας και ποια μέτρα μπορεί να λάβει η ΕΕ για να αποτρέψει μια στρατηγική ανισορροπία στην περιοχή.